November 2024 | medicijn, polarisatie, heling, projectie, zondebok

“The medicine for the times is often found within the very symptoms of the illness itself. Polarization and division hold the clues to unity and wholeness, if we can approach them with courage and insight.” -Michael Meade

Uitersten in jezelf verenigen. Het is absoluut niet makkelijk. Maar in tijden van voortdurende polarisatie geeft het ons een kans om schijnbare tegenstellingen in onszelf te verenigen.

Vroeger was er een ritueel van de zondebok waar letterlijk een bok aan te pas kwam. Aan deze bok werden er allemaal eigenschappen gegeven waar die ze niet in hun eigen volk wilde hebben. Ze jaagden vervolgens de bok weg, in de hoop dat deze eigenschappen niet meer in gemeenschap terug te vinden zouden zijn. Opgeruimd staat netjes.

Helaas werkt het in de realiteit nooit zo dat deze kwaliteiten dan helemaal weg zijn. We kunnen ze zelf wel onderdrukken maar ons onbewuste heeft een compenserend vermogen en wil er een relatie mee blijven aangaan, dan maar op onbewust niveau. Wat er vervolgens gebeurt is dat we de kwaliteit op anderen projecteren, maar dan vanuit onze schaduw, en daardoor in een meer negatieve vorm. Een persoon die uitrust gaan we bijvoorbeeld als lui zien, iemand die grenzen goed kan aangeven zien we bijvoorbeeld als egoïstisch

Als we de twee einden van een spectrum in onszelf kunnen voelen, welkom heten, een plek geven, neemt onze behoefte af om ze buiten ons af te wijzen. Kan je de ander voorbij je eigen projecties ontmoeten en echt gesprek van mens tot mens met elkaar hebben.

Polarisatie in de buitenwereld kan dus pas echt verminderen wanneer we beginnen met de spanningen in onszelf te omarmen. Het vraagt moed om zowel het ene als het andere uiterste in jezelf te voelen en welkom te heten. Maar wanneer we die spanning vasthouden en de twee polen integreren, ontstaat er iets nieuws: een completer en meer menselijk bewustzijn. Hierdoor nemen niet alleen onze projecties af, maar kunnen we de ander voorbij onze vooroordelen ontmoeten – van mens tot mens, in oprechte dialoog.

De weg naar eenheid begint dus bij de innerlijke dialoog met onze eigen tegenstellingen. Dat is geen zwakte, maar een kracht die heling en groei mogelijk maakt – zowel individueel als collectief.